Η Στυργιανή κι ο Στύλον

Η φετινή κοζανίτικη σάτιρα γράφτηκε για να “παντρέψει” στην κυριολεξία δύο γλωσσικά ιδιώματα, που εκφράζονται μέσα από δύο διαφορετικούς χαρακτήρες, δύο διαφορετικούς πολιτισμικούς κόσμους και με διαφορετική κουλτούρα, εδώ και πολλές γενεές, συνυπάρχουν, δραστηριοποιούνται και παράγουν σε συνεργασία, στον ίδιο γεωγραφικό τόπο και χώρο.

Είναι “Η ΣΤΙΡΓΙΑΝΗ ΚΙ Ο ΣΤΥΛΟΝ” τα δύο “πρόσωπα” που αν τα αναλύσει κανείς θα δει μπροστά του μια ΚΟΖΑΝΗ κι ένα ΠΟΝΤΟ που έστω κι αν οι ρίζες τους ξεκινούν από πολύ μακριά και από διαφορετικούς κόσμους, εντούτοις έχουν ένα κοινό παρανομαστή, την ελληνικότητα τους και τα κοινά ήθη και έθιμα.
Η ΣΤΙΡΓΙΑΝΗ ΚΙ Ο ΣΤΥΛΟΝ είναι τα δύο από τα πολλά πρόσωπα της κοινωνίας μας, που πάνω τους κουβαλάν ενοχές κι αμαρτίες του καιρού μας, συμπάθεια, αγάπη, αλλά κι αδιαφορία στις μέρες μας για την καταγωγή τους, τα ήθη και τα έθιμα, το κοντινό παρελθόν τους.

Σύγχρονοι πολίτες ενός τόπου που έχει απορρίψει τις “διαχωριστικές γραμμές”, γι΄αυτό κι επιβιώνουν συνυπάρχοντας στο σήμερα. Όμως, μέσα από το γέλιο και τη διασκέδαση, στον θεατή προκύπτει ο προβληματισμός για τη δυσκολία της επικοινωνίας, δύο ταυτόσημων κόσμων, με ίδιο πολιτισμικό παρελθόν, σαν τη σύγχρονη ΒΑΒΥΛΩΝΙΑ, που διαχωρίζει την ελληνικότητά τους

[su_custom_gallery source=”media: 3954″ limit=”68″ link=”lightbox”] Κείμενο και Σκηνοθεσία: Γιώργος Χαρ.Παφίλης