Συνεργασία με την Εύξεινο Λέσχη Κοζάνης, τον Μορφωτικό-Ποντιακό Σύλλογο Αγ. Δημητρίου-Ρυακίου και τον Σύλλογο Μικρασιατών Πτολεμαϊδας «Μικρασία» & το Θεατροδρόμιο
Επιλογή Κειμένων: Κώστας Ζουρουφίδης
Θεατρική Προσαρμογή- Σκηνοθεσία: Γιώτης Βασιλειάδης Σκηνικά- Κοστούμια: Βενετία Νάση Μουσική Επιμέλεια: Δημήτρης Δημόπουλος Χορογραφία – Κίνηση : Αγνή Παπαδέλη- Ρωσσέτου Φωτισμοί: Σάκης Παπαδόπουλος Βοηθός Σκηνοθέτη: Εύη Παπαμάρκου Video: Νίκος Κέφαλος Τους ρόλους ερμηνεύουν:- Νατάσα Παπαμάρκου
- Γιάννης Καντελέρ
- Κώστας Ιωαννίδης
- Δέσποινα Κωνσταντινίδου
- Παναγιώτης Στεργιούλης
- Γιώτα Λαζαρίδου
- Αλεξάνδρα Ορφανού
- Σίσσυ Ορφανού
- Αποστόλης Δημάκης
- Άννα Αραϊλούδη
- Κατερίνα Σπέντσα
- Αθηνά Χατζηδίκα
- Γρηγόρης Καραγιαννάκης
- Αγάπη Βασιλειάδου
- Μέλη Βασιλειάδου
- Ιφιγένεια Παπαδοπούλου
- Αφροδίτη Ταρνανίδου
- Σοφία Ραφαηλίδου
- Θόδωρος Κουσαλίδης
- Λιάνα Τσολερίδου
[su_custom_gallery source=”media:4411,4412,4413,4414″ link=”lightbox” title=”never”]
Η παράσταση είναι ένα χρονικό για τις πατρίδες που χάθηκαν. Δεν εστιάζει όμως στη χρονιά της καταστροφής, αλλά στον τρόπο που ζούσαν οι Έλληνες της Μικράς Ασίας και του Πόντου, πριν οι άνεμοι του πολέμου σαρώσουν τα πάντα. Ακόμα και σήμερα οι ιστορικοί και οι πνευματικοί άνθρωποι προσπαθούν να καταλάβουν τι συνέβη εκείνη την κρίσιμη δεκαετία ανάμεσα στο 1912 και στο 1922. Πολλές οι απόψεις, οι διχογνωμίες, οι εμμονές. Η παράσταση δε καταπιάνεται με όλα αυτά. Ούτε είναι ένα μνημόσυνο για όσα χάθηκαν. Φέρνει στη μνήμη μας, μέσα από τη σκηνική δράση, τη γλυκιά καθημερινότητα των συμπατριωτών μας, που για αιώνες είχαν ριζώσει στις χαμένες πια πατρίδες τους και απολάμβαναν τα δώρα ζωής, το τραγούδι, το χορό και την ελπίδα.
[su_custom_gallery source=”media: 739″ link=”lightbox”]
0 comments on “1922 – Xρονικό για τις πατρίδες που χάθηκαν”